Sami wywalaliśmy młodych z gdańskiego ośrodka, bo nie było warunków do dalszego szkolenia! Ktoś kiedyś wymyślił, że po ukończeniu 18 lat gracze mieli sobie radzić sami. A to były dzieciaki, które przez lata miały wszystko podstawione pod nos i zupełnie nie znały życia. Efektem stały się różne życiowe tarapaty, w jakie wpadli ci młodzi ludzie – mówi wiceprezes ds. szkolenia PZTS Zbigniew Leszczyński.
Wojciech Osiński: Niedawno w Spale odbył się turniej z cyklu Challenger Series Polish Open. To już drugie takie zawody za pana kadencji jako wiceprezesa do spraw szkolenia. Jak pan ocenia poziom Polaków na tle rywali?
Zbigniew Leszczyński (wiceprezes PZTS ds. szkolenia): Porównując do innych europejskich krajów – nie odstajemy. Zwłaszcza w kategorii do 21 lat, w której wygrał Marek Badowski. Jesteśmy teraz na etapie zmiany pokoleniowej w męskiej reprezentacji, w której żaden z uczestników Polish Open nie przekroczył 30 lat. Cieszy występ Artura Greli, który awansował do turnieju głównego, eliminując doświadczonego Paragwajczyka Marcelo Aguirre. Oprócz obserwowania zawodów moim celem w Spale były rozmowy z trenerami, co zrobić, żeby poprawić sytuację w naszym ping-pongu. Poprzednie władze PZTS zostawiły duży deficyt budżetowy, ale w ciągu roku udało nam się tę dziurę zasypać i dopiero teraz możemy zacząć na serio myśleć o sporcie. Młodzi pokazują, że są ambitni, chcą grać, więc naszym zadaniem jest teraz stworzenie im do tego odpowiednich warunków. Uważam, że nie będzie źle.
Jaką ma pan wizję organizacji szkolenia?
Zbigniew Leszczyński: Chcemy połączyć juniorów z seniorami podczas zgrupowań. Niech młodsi obserwują starszych, trenują z nimi. Odmładzamy reprezentację, więc różnica wieku między kadrowiczami będzie niewielka. A współpraca między trenerami może dać tylko korzyści. Teraz jesteśmy na etapie doboru trenerów kadr juniorskich. Chciałbym też, żeby zgrupowań kadry było więcej, i to nie kosztem startów. Teraz juniorzy mają zaplanowane trzy akcje szkoleniowe do lipcowych mistrzostw Europy. To bardzo mało. Chcę dołożyć co najmniej jeden obóz. Oczywiście to jest związane z dodatkowymi pieniędzmi, ale postaramy się to zorganizować tak, aby zawodnicy jak najwięcej skorzystali.
Jaki jest budżet PZTS na rok 2018?
Zbigniew Leszczyński: Jeszcze nie wiem. W najbliższym czasie wszystko policzymy i wtedy będę mądrzejszy. Ustalenie budżetu pozwoli nam oczywiście bardziej precyzyjnie zaplanować politykę startów i liczbę zgrupowań kadry.
Wspomniał pan o trenerach kadr juniorskich. Konkurs ofert ogłosiliście jeszcze w zeszłym roku, a potem zapadła cisza.
Zbigniew Leszczyński: Nie wiedzieliśmy, na jakie pieniądze możemy liczyć z ministerstwa. Nie było sensu zapraszać kandydatów na rozmowy, skoro nie wiedzieliśmy, jakie warunki możemy im zaproponować. Konkurs trzeba było unieważnić. Wkrótce podejmiemy decyzje o sposobie wyboru trenerów. Aby znaleźć najlepsze rozwiązanie, zorganizujemy spotkanie wszystkich trenerów reprezentacyjnych i tych z ośrodków. Chcemy poznać ich zdanie i pomysły na system szkolenia.
To prawda, że nowi trenerzy mają świadczyć związkowi usługi jako prywatne firmy?
Zbigniew Leszczyński: Ja się zajmuję szkoleniem, w związku są ludzie, którzy odpowiadają za kwestie finansowe i to oni decydują o tych sprawach. Ale to prawda – dążymy do tego, żeby szkoleniowcy prowadzili własną działalność gospodarczą. Tak jak jest w tej chwili.
Mówimy o trenerach kadr juniorów i juniorek. A co z młodszymi rocznikami – są jeszcze kadeci, młodzicy. Czy za te grupy też ktoś będzie odpowiedzialny z ramienia związku?
Zbigniew Leszczyński: Na razie takich osób nie ma, ich obowiązki przejęli tymczasowo Tomasz Krzeszewski i Michał Dziubański, czyli trenerzy kadr seniorów. Mówimy cały czas o trenerach juniorów, ale chciałbym, żeby te osoby zajmowały się też młodszymi rocznikami.
Jaki jest pomysł na wykorzystanie ośrodków PZTS? Zwłaszcza gdańskiego, który powinien przecież być flagowym okrętem, jeśli chodzi o naszą kadrę, a tymczasem teraz trenuje tam ledwie kilku juniorów.
Zbigniew Leszczyński: W planie jest modernizacja ośrodka w Gdańsku, który pod względem sportowym jest rewelacyjny, ostatnio zakupiliśmy specjalną wykładzinę na całą powierzchnię hali. Gorzej wygląda sytuacja mieszkaniowa. Chodzi o odnowienie pokojów, zrobienie przy nich łazienek. Od 16 lat tam nie było żadnego remontu.
W tej chwili podstawowi kadrowicze trenują osobno. Jakub Dyjas w Niemczech, Patryk Zatówka w Szwecji, a od nowego sezonu też w Niemczech. Marek Badowski w Grodzisku Mazowieckim, Robert Floras w Rzeszowie, a Tomasz Kotowski w Toruniu. Pomijając przykład Dyjasa, to raczej nie działa na ich korzyść.
Zbigniew Leszczyński: Seniorzy nie chcą mieszkać w ośrodku właśnie ze względu na kiepskie warunki bytowe. Sam tam nocowałem i po paru godzinach musiałem zmieniać pokój, bo od niewygodnego łóżka rozbolały mnie plecy. Wcześniej się z nich śmiałem, że są tacy delikatni, a teraz sam wiem, że faktycznie tam jest kiepsko. Rodzice nastolatków też patrzą na to, w jakich warunkach mają żyć ich dzieci, samo hasło „ośrodek PZTS” już nie działa tak, jak przed laty. Ale muszę też stanąć w obronie tego miejsca. Zawodnicy, których pan wymienił, nauczyli się grać właśnie w gdańskim ośrodku. Gdyby tam nie trafili, nie byliby w tym miejscu, w którym są. A że dalej ich kariery jakoś się rozjechały? W tym już moja głowa, żeby ten trend odwrócić i przywrócić Gdańskowi blask. Mój plan jest taki, żeby w ośrodku trenowało się do wieku młodzieżowca. Ale najpierw trzeba przywrócić obiektowi odpowiedni standard. Zależy mi też na ściąganiu dobrych zawodników, sparingpartnerów dla naszej kadry.
Od wielu lat i od wielu ludzi rządzących polskim ping-pongiem słyszę to samo – najtrudniejszy moment dla zawodnika to przejście z kategorii juniorów do seniorów. Trzeba zrobić wszystko, żeby ten czas ułatwić graczom. Sam pan mówi, że najpierw zawodnicy uczą się dobrze grać w ośrodku, a potem są pozostawieni samym sobie.
Zbigniew Leszczyński: Sami ich wywalaliśmy, bo nie było warunków do dalszego szkolenia! Ktoś kiedyś wymyślił, że po ukończeniu 18 lat gracze mieli sobie radzić sami. A to były dzieciaki, które przez lata miały wszystko podstawione pod nos i zupełnie nie znały życia. Efektem stały się różne życiowe tarapaty, w jakie wpadli ci młodzi ludzie. Ale to nie tylko o to chodzi. Przecież macierzyste kluby często się nie zgadzają na pobyt zawodnika w ośrodku, bo chcą go mieć u siebie ze względu na ligową rywalizację i walkę o ministerialne punkty, przekładające się na pieniądze.
Lucjan Błaszczyk w wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego” powiedział, że w Polsce jest mało trenerów tenisa stołowego, a ci, którzy pracują, są między sobą skłóceni. Rzeczywiście jest tak źle?
Zbigniew Leszczyński: Myślę, że na dzisiaj wszystkie topory wojenne zostały zakopane i ludzie ze sobą rozmawiają. Bywało różnie, ale teraz siadamy przy jednym stole i dzielimy się doświadczeniami. Nigdy nie było w tym środowisku tak dobrej atmosfery i jego zjednoczenie uważam za swój duży sukces. Włożyłem w to naprawdę sporo energii. Wszyscy dmuchamy w tę samą trąbkę.
Czy Superliga sprzyja rozwojowi młodych polskich zawodników?
Zbigniew Leszczyński: Tak, bo mają kontakt z różnorodnymi stylami gry i przeciwnikami naprawdę wysokiej klasy. Mogę powiedzieć na przykładzie swojego klubu Zooleszcz Gwiazda Bydgoszcz i Marka Badowskiego, który przyszedł do nas z I ligi, wykorzystał szansę i został wicemistrzem Polski oraz awansował do kadry narodowej. Marek profesjonalnie podchodzi do kariery, zawsze był gotowy do treningu, gdy umawiał się na zajęcia z obcokrajowcami, nigdy się nie spóźniał. A z tym profesjonalizmem u polskich graczy bywa różnie. Chciałbym, żeby więcej dawali od siebie.
Polscy pingpongiści to minimaliści?
Zbigniew Leszczyński: Czasem tak. Mam wrażenie, że ich największym marzeniem jest mistrzostwo Polski, jakby nie brali pod uwagę, że można sobie stawiać jeszcze wyższe, międzynarodowe cele. Podczas Polish Open w Spale przez kilka dni były dostępne stoły, można było trenować do woli, a ja widziałem ćwiczących tylko Japończyków, Koreańczyków i Hindusów. Na szczęście któregoś wieczoru zobaczyłem pracujących Kulczyckiego, Kubika i Grelę. Ten widok zapamiętałem sobie ku pokrzepieniu serca.
Cały czas rozmawiamy o męskim ping-pongu, a pan jest przecież odpowiedzialny za cały nasz tenis stołowy.
Zbigniew Leszczyński: To prawda i muszę przyznać, że bardzo boli mnie fakt, iż od lat nie mamy w Polsce zawodniczki, która byłaby specjalistką w grze przeciwko obrończyniom. A przecież defensorki stanowią około 40 procent w tym sporcie na świecie. Powinniśmy lepiej wykorzystywać obecność Li Qian. Spróbuję porozmawiać o tym z trenerem Zbigniewem Nęckiem. Jeśli się nie uda, to może trzeba będzie zrobić krok wstecz i postawić na młodsze zawodniczki, bo po co brnąć w coś, co nie daje jakiegoś superefektu. Oczywiście to są tylko moje przemyślenia, wszystko trzeba na spokojnie ustalić z trenerami.
W tym roku zaplanowano dużo turniejów międzynarodowych. Czy Polska będzie wysyłać zawodników na World Toury poza Europę?
Zbigniew Leszczyński: Nie mamy tego w planie, bo nie ma na to pieniędzy.
Nasi młodzi pingpongiści mieli w ostatnich tygodniach dużo grania. Natalia Bajor, Julia Ślązak, Marek Badowski czy Tomasz Kotowski od początku lutego do połowy marca rozegrali ponad pięćdziesiąt meczów. To dla nich korzystne?
Zbigniew Leszczyński: W porównaniu do Azjatów to chyba nie jest jakaś kosmiczna liczba. Bajor i Badowski w mistrzostwach Polski doszli do finałów singla, oboje zdobyli medale w młodzieżowych ME, a Badowski wygrał turniej do 21 lat podczas Polish Open w Spale. Mogłoby się wydawać, że pół setki gier to dużo, ale ja uważam, że skoro dużo grają i osiągają przy tym sukcesy, to wszystko jest w porządku. Mają zagwarantowany sprzęt, zgrupowania, turnieje.
Mamy w kraju postaci rozpoznawalne w świecie ping-ponga. Czy na zagospodarowanie Lucjana Błaszczyka i Leszka Kucharskiego związek ma jakiś pomysł?
Zbigniew Leszczyński: Lucek wciąż pozostaje czynnym zawodnikiem, który mimo ponad 43 lat świetnie sobie radzi. Co będzie później, zobaczymy. Natomiast Leszek będzie nas wspierał w kwestiach promocyjno-wizerunkowych, medialnych. On mówi, że najlepiej czuje się w sali treningowej i jeśli zajdzie potrzeba pomocy przy turniejach dzieci, też możemy na niego liczyć.
.jpg)
